En multaj eŭropaj landoj la malluma novembro estas aparta tempo por rememori la mortintojn, familiajn aŭ aliajn. Ĉi- jare la rememero de falintaj soldatoj de la una mondmilito estas ĝenerala stata temo.
En nia urbo okazas alia tema semajno pri la morto, organizita de diversaj komunumaj asocioj, artaj, terapiaj aŭ funebraj, kiuj volas atentigi pri tiu iom tikla kaj ofte evitita afero. Pere de pli ol 40 eventoj en teatroj, museoj, kluboj kaj preĝeĵoj kreativa diskutado estas instigita interalie pri demenco, organa donaco, hejma enterigo aŭ funebraj ceromonioj. Ankaŭ ne mankas majosaj kaj seriozaj eventoj por infanoj kaj gejunuloj.
Mi mem pensas en tiuj tagoj pri loka junulo, kies tera vivo tragike finiĝis en la rivero Temizo. Sub la Donnington- ponto murbildo de liaj amikoj kore rememoras lin.
La 26 de majo 2012 dekkvin jara Hussain Mohammed kun sia lerneja amikino Megan promenadis vespere super la ponto. En ia iom freneza juna humoro ili subite decidis senhezite salti mano en mano de la ponto en la riveron. Sed Hussain neniam kapablis naĝi. Kiam Megan komprenis tion, ŝi provis savi lin, sed vane. Fine ŝi naĝis al la riverbordo, tute ŝokita. Aliaj personoj ankaŭ vane provis savi lin. Post du horoj polica teamo trovis la malvivulon.
Lia familio ne povis kompreni, kial Hussain, kiu kutime ĉiam evitis eĉ la proksimon de akvo, saltis en la riveron. Li estis tiel inteligenta knabo, kiu estis tre ŝatata de liaj lernejaj kameradoj kaj de la amikoj de lia islama komunumo. Li ĵus antaŭĝojis pri la ebleco partopreni inĝenieran kurson.
Je la naskiĝtago de Hussain multaj floroj estas ligitaj al la ponta balustrado.
La morto estas necesa parto de nia vivo, tamen ni ĉiuj prefere rigardi la vivan flankon.
No comments:
Post a Comment