Se oni loĝas en Oksfordo oni iel emas paroli pri aferoj superlativece, ĉar tiom multe ĉi tie ja estas eksterordinara. Ekzemple, kiam oni mencias la nomon Jacqueline du Pré, kies 70-a naskiĝdatreveno estis ĉi-jare kaj kies datrevono de ŝia tro frua morto estas en oktobro.
Jacqueline du Pré estas valuata kiel unu el la plej bonaj muzikistoj de la 20-a jarcento kaj eble kiel la plej grava violonĉelistino tutmonde.
Jacqueline Mary du Pré naskiĝis en Oksfordo je la 26-a januaro 1945. Ŝi kreskis en muzikema familio kun ŝia fratino Hilary. Ŝia patrino Iris du Pré estis talenta pianisto kaj instruisto je la Reĝa Muzika Akademio en Londono.
Jam frue Jacqueline interesiĝis pri muziko; je la aĝo de kvin ŝi ludis violonĉelon kaj ricevis grandan suporton de la familio. Kiam ŝi estis dekjara, Jacqueline gajnis junularan muzikan premion, kiu ebligis al ŝi preni ĉelolecionojn ĉe William Pleeth. Grandpaŝe ŝi plibonigis sian muzikan interpretadon. Intertempe ŝi ricevis instruadon de tiaj konatuloj kiel la violonĉelistoj P. Casals kaj M. Rostopowitsch. En 1961 estis donacita al ŝi Stradivari Cello, pli ol 300 jaraĝa instrumento.
Jacqueline du Pré jam frue ricevis internacian rekonon. La registrado de la Violonĉelo-koncerto de Edward Elgar estis la unua majlŝtono al tio. Sekvis multaj nekompareblaj sondiskoj.
Dum tiu tempo Jacqueline konatiĝis kun multaj gravaj muzikistoj, kaj ne miras, ke en 1967 ŝi geedziĝis je la konata juna pianisto kaj dirigento Daniel Barenboim kaj konvertiĝis al Judaismo. Tamen ne estis lia nomo, kiu altiris ŝin. Ilia rilato baziĝis sur komuna pasio por muziko, kiu gvidis al fekunda kreativeco kaj sukceso, kiam ili publike ludis kune. Barenboim en malfrua intervjuo diris, ke Jacquelin estis la plej muzike talenta persono, kiun li iam renkontis. Homoj, kiuj konis ŝin, memoras, ke ŝia tuta personeco estis unuaeca kaj pozitiva, kaj ke ŝi transdonis la mirindaĵon, iun universalan, kiu troviĝas preter de la notoj.
En la fruaj 70-aj jaroj Jacqueline rimarkis malfunkcion de sentoj en siaj fingroj kaj piedoj. Tio ne estis kaŭzita de trolaborado, kiel unue supozita, sed estis la komenco de malsano ankoraŭ ne rekonita. Poste Multloka sklerozo estis diagnozita, kaj ŝi povis ludi nur malmulte. Ŝi ankoraŭ instruis muzikon, tamen la sanstato daŭre malpliboniĝis ĝis Jacqueline fine mortis en 1987 je 42 jaroj.
En Oksfordo ŝi estas aparte memorita. Ekz. en la universitata kolegio St. Hilda, kie ŝi estis honora universitata kompano.
Antaŭ 20 jaroj la unua moderna eksluzive koncerta domo estis konstruita en Oksfordo en tiu kolegio kaj ĝi ricevis la nomon de Jacqueline du Pré. Ĝi enhavas koncertan ĉambregon, lernej-kaj rekordĉambrojn.
Ankaŭ ĉi-rilate estu iom superlativece menciita, ke tiu muzikejo fariĝis unu el la plej bonaj kaj ekcitaj muzikaj spacoj en nia urbo, kiu brilas per diversaj altkvalitaj universitataj kaj komunumaj programoj. Krom la klasika koncertvico, la tiel nomataj Kusenoj Koncertoj por infanoj aŭ la Koncertoj Movantaj por demenco-pacientoj estas tre ŝatata.
En la jaro 2000 nova vestibulo estis alkonstruita je la domo, kiu nun pli bone servas je la komunumaj eventoj.
Pro la 20-a datreveno de la konstruaĵo-malfermo okazas en la kolegio multaj specialaj eventoj, kiuj certe same ravos muzikajn amantojn kiel siatempe Jacqueline du Pré.
No comments:
Post a Comment